Sabah uyandığımızda zihnimizde kalan her rüya kırıntısı yeniden beynimize hücum eder. Hatırladıklarımızı biraraya getirip yeni bir kurguyla anlatırız. ''Çok acayip bir rüya gördüm'' deriz. Sonra başlarız uçanları, kaçanları, düşenleri, söylenmiş önemli sözleri, eşyaları, hayvanları ve en önemlisi kendimizi anlatmaya. Bazen de bir rüyanın içindeyken yaşadığımız şeyin bir rüya olduğunun farkına varırız. Ama sessizce bekleriz ''Acaba sonunda ne olacak?'' düşüncesiyle. Bir de rüyadan uyanıp başka bir rüyaya devam ederiz. Korkularımız, çıkmazlarımız, kaçışlarımız hiç bitmeyecekmiş gibi gelir.
Hemen hepimizin yaşadığı bu deneyimleri hatırlatmamın sebebi Everest Yayınları''ndan çıkan Ror Wolf imzalı ''Karanlığın Faydaları'' isimli roman. ''Korku Romanı'' başlığı ile sunulan kitap, klasik bir korku romanı değil. Fantastik bir dille, zamansız, mekansız ve isimsiz büyük bir rüya daha çok. Bu öyle bir rüya ki isimsiz kahramanımız yatağından kalkmadan uçsuz bucaksız dünyalara beyninin ona sağladığı imkanlarla yolculuk ediyor. Bu yolculukta hayvanlar, insanlar, durumlar, eşyalar ve tuhaf diyaloglar başrolde elbette.
29 bölümden oluşan Karanlığın Faydaları, yazarın kendine ait 79 kolajı ile hem görsel hem edebi bir şölen sunuyor okura. Resimli kitapları çocukluğumuzdan beri çok az gören biz yetişkin okurlar, bu enfes illüstrasyonlara bakıp ''çizer burada neyi anlatmak istiyor?'' demeye fırsat bulamıyoruz. Çünkü aynı güzellikte devam eden ve kısa bölümlerden oluşan kurmaca bizi kendine çekiyor.
Sürekli uyanmak isterken başka bir rüyanın içine damlayan bir adam var karşımızda. Dünyayı yalayıp yutmayı kafasına koymuş bir yolcunun peşinden koşuyoruz. ''Ben dolaşırken herkes uyuduğu için kendimi oldukça yalnız hissediyorum'' diyen bir yolcu bu. Yalnızlığını o kadar derinden hissediyoruz ki korkunun asıl kaynağının bu olduğuna ikna olmak üzereyiz.
''Kendimi bir süre için olmadığım bir kişi sandım. Sonra başımdan geçenleri yazmaya başladım'' diyen kahramanımız, yazarak kendini yeniden keşfediyor adeta. Bazen eline, ayağına ya da vücudunun başka bir bölümüne bakıp şaşkınlığa düşüyor. ''Bu dünya onlara ihtiyacım oldukları zaman aklıma gelen bir dizi güzel sözcükten oluşuyordu'' diyerek ise ''oyunlarla yaşayan'' biri olduğunu ispatlıyor. Aynalarla, kadınlarla, sürüngenlerle ve mevsimlerle başı dertte olan anlatıcı, hiçbir zaman bir rüyanın içindeyim demese de ''Yatağımda yatarken, yerimden kalkmadan, bir kez bile doğrulmadan, sallana sallana uzaklara, en şiddetli maceralara açılmak güzeldi'' diyerek göz kırpıyor. Kolajların çoğunda bir köşede karyolasında uyuyan bir adamın olması da sanırım bunu gösteriyor.
Bazen birşeyi anlatırken sonunu hatırlamıyor, en önemli kısımda ''şöyle böyle'' diyerek es geçiyor ve kendi mizahını yaratıyor Ror Wolf. Dilindeki sadelikle, zihnindeki karmaşayı başarılı bir şekilde harmanlayıp ruhları tedirgin etmeyi başarıyor bir yerde. Hayata dair en ufak detayları absürt bir sahnenin içine yerleştirip okurda ''buna benzer birşeyi hatırlıyorum'' efekti yaratıyor (Elbette bunlar daha çok rüyalarda yaşadığımız şeylerden oluşuyor.) En beğendiğimiz kitaplar, filmler ya da oyunlar bize ''ben bunu biliyorum'' hissi vermeyi başaranlar arasından çıkmıyor mu zaten?
Kitap bittiğinde ben de geriye kalan his bir uyurgezerin elinde kağıdı kalemiyle bir rüyanın içindeyken ve rüya gördüğünü farketmişken yılmadan not alıp sonra bu notları uyandığında biraraya getirerek bu kitabı oluşturduğu şeklindeydi. Bu senaryoda çizimleri hangi ara yaptığını bilmiyorum ancak Ror Wolf''un dilimize kazandırılmış bu ilk kitabının gerisinin geleceğini umuyorum. ''Magritte''in, Kafka''nın, Laurence Sterne''in, Robert Walser''in, Bela Tarr''ın uzak akrabası'' olduğu söylenen Wolf, Almanya''nın en yaratıcı isimlerinden biri olarak anılıyor.
Şiir, roman, deneme, anlatı, polisiye, fantastik ve gerçeküstü edebiyat, radyo oyunu, radyo kolajları ve görsel sanat çalışmaları ile uğraşan Wolf için ''komple sanatçı'' demek abartılı olmaz sanıyorum. 20''ye yakın önemli sanat ve edebiyat ödülünün sahibi olan yazarın, radyo için geliştirdiği ses arşivini imha etmeyi düşündüğünü, gerekçesinin ise ''geriye çok eser bırakacağım için bunlara yer yok'' dediğini de belirtelim.
Karanlığın Faydaları
Ror Wolf
Everest yayınları
2014
275 sayfa
